مي‌روم شايد كمي حالت بهتر شود
مي‌گذارم با خيالت روزگارم سر شود

از چه مي‌ترسي برو ديوانگي‌هاي مرا
آنچنان فرياد كن تا گوش عالم كر شود

مي‌روم ديگر نمي‌خواهم براي هيچ كس
حالت غمگين چشمانم ملال‌آور شود

بايد اين بازنده‌ي هر بار – جان عاشقم –
تا به كي بازيچه اين دست بازيگر شود

ماندنم بيهوده است امكان ندارد هيچ وقت
اين منِ ديرينِ من يك آدم ديگر شود

اخ که هیچ کسی مرا نفهمید

چنان گرمم ...

چنان با یاد تو در خویش سر گرمم ....

که رفت روزها و لحظه ها از خاطرم رفته ست!

هوا سردست اما من ...

به شور و شوق دلگرمم

چه فرقی می کند فصل بهاران یا زمستان است!

تو را هر شب درون خواب می‌بینم

  وقتی از میان کوچه می‌آیی ...

و وقتی قامتت را در زلال اشک می‌بینم ...

به خود آرام می‌گویم :دوباره خواب می‌بینم!

دوباره وعده‌ی دیدارمان در خواب شب باشد

بیا که  حتی در خواب شبانه ام تو به من آرامش میدهی

وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

ناگهان دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید
هی صدا در کوه،هی "من عاشقت هستم" شکست

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست

دلتــــــــــنگـــــــی ها

گاه از جنس اشــکند ....

و گاه از جنس بغــــــــض

گاه سکـــوت میشوند و خاموش میمـــــــانند

گاه هــق هـــق می شوند و می بارند

دلتنگــــی من برای تــــــــو اما

جنس غریبــــــــی دارد

آخ که چقدر دلم تنگه

دلی دارم که دلداری ندارد

متاع من خریداری ندارد

مرض من پرستاری ندارد

نه دلداری نه دلجویی نه دلسوز ی

به کار من کسی کاری ندارد

دلم از درد تنهای گرفته

مقیم شهر غم یاری ندارد

ز یاد دوستان رفته است نامم

کهن افسانه بازاری ندارد

گل پژمرده گل کاری ندارد

ندارم قیدی ،آزاده حالم

 بنازم بی نیازی را که جز عشق

کسی بر دوش من یاری ندارد....

از تکرار هر واژ ای دیگر خسته ام

از شمردن این ایام  نا امید هم خسته ام

ازدیدن این غروبهای بی پایان خسته ام

از گلایه و نفرین بخت سیاه خویش هم خسته ام

ازثانیه از ماه و سال تقویم هم خسته ام

از زمین آسمان روز شب های تکراری خسته ام

چگونه بگویم تا بشنوی ای خدا

که از دسته خود   دگر خسته ام .... آه خدا خسته ام

گرمی دستهای تو

آتشی است که با آن

تمام وجودم را گرم خواهد کرد،

حتی درسرمای زمستان

و این یعنی همان دوست داشتن

ومن برای دوست داشتن تو دلیل نمیخواهم

همین دستهای گرم تو کافیست...

سره خا ک من...

اونی که بیشتر اذیتم کرد بیشتر گریه میکنه...

اونی که نخواست مارو بالاخره   میاد دیدن جسدم...

اونی که حتی نیومد تولدم زیر تابوتمو گرفته...

اونی که سلام نمیکرد میادبرای خداحافظی...

عجب روزیه اون روز ...حیف که اون موقع خودم نیستم

آغوشت را باز کن تا به سوی تو پرواز کنم

مرا بنگر تا در نگاه گرم تو ذوب شوم

ترانه هایم را گوش کن تا آوازه های عاشقانه را برایت زمزمه کنم

و مرا به خانه ات راه ده تا در قلب تو خانه کنم...

دوباره تنهام،میونه غم هام

دوباره تکراره تمومه اشکام

بغضه تو حرفام ،خالی دستام

دوباره تکرار، تکراره غم هام

عشقی که پر زد از  دله سادم

اشتباه از من بود دل بهش دادم

...باور حرفات سخته هنوزم

اشکه رو گونم بی تو میدونم

منتظرمی مونه چشمه گریونم

چندروز دستام خالیو سرده یعنی اون که رفته میشه برگرده

...اون که تنها رفت میشه برگرده

صدا بزن اسممو تو ، زمستونم بهار بشه

وقتی تو  نیستی تو خونه

نه یه غم،، هزار غم میگیره این دلم

تو  یه دلم میگم که  کاش  دلم هزار هزار بشه

اونی که میونه منو تو خط جدایی کشیده

دل میگه نفرینش کنم به درد مون دچار بشه

یه روز اگه دستای من با دستایه تو  یار بشه، تنهایم به پایان میرسیه

با من بمون با من بمون نذار تنها بمونم، که از عشقه تو بیشتر ازاین دور بمونم......

تواگه قصه بخوای

دله پر غصه بخوای

همه یه  شهر برات قصه میگن

قصه از این دله پر غصه میگن

پس بذار منم برات قصه بگم

بگم ای هم دمه من تو این دشته بزرگ که بهش دنیا میگن

چرا من مثله تاریکی شب از نور گریزون باشم

چرا مثله زنبور یخی از بادباید هراسون باشم

یاچرا شادیه دنیای شما تو دله غم زده ام خونه نکرد

چرا من مثله یک دنیاگر پیر از دوره زمان دور باشم

ببین ای هم دمه من که چطور روزگار تنهایم قصه گفت

پایانTAnhai

حقم نبود که اینجوری بری تنهام بذاری منو با یه مشت خاطره_ میونه غم تنهام بذاری

این عشق نشد این که تو همش حرف جدایی بزنی خودت بیای تو زندگیم

خودت ازم دل بکنی/ باید فراموشت کنم تو از دلم جداشدی

نمیدونم کجایو با کی هم صدا شدی

.....

پا میذارم رو خاطرات چشماتو از یاد میبرم/میاد یه روز سرت بدون. هرچی آوردی به سرم

این عشق نشد همش حرف جدایی بزنی

غرورمو شکستیو_ تنه زدی به عشقه من/ تقاص کارت رو میدی_ میگره  آهه من

باید فراموشت کنم تو از دلم جدا شدی نمیدونم کجایو باکی هم صدا شدی

دوستت داشتم قدرموندونستی

باورت کرده بودم گفتی که باسم میمیری==حاله که بردی دلمو رو چرا از پیشم میری

گفتی شک نکن به عشقم گفتی که آسوده باشم

باسه خوشبختیه تو گفتی بهتره اذت جداشم

گریه امونم نمیده/با کسی صحبت بکنم /میخوام که دردامو بگم

اگه که فرصت بکنم/ دلم میگه چیزی نگو خدا جوابشو میده

التماسشم نکن اون داره از پیشت میره

به دل میگم گریه نکن قسمته تو همین بوده

میخوام بدونی تو فقط قصه عشق همین بوده

نفرین بشه عشقی رو که آخره اون جداییه

خودت میدونی عزیز عشق تو بی وفایی بوده