دیدی بدون من هم میتوانی زندگی کنی...

دلگيرم از رسم دستهايم

وقت نوشتن از تو

ببين چگونه مرا

بي تو براي فرداهايي

تنها ، مينگارند

دلگير از چشم هايم

از اين ابر هاي هميشه باراني

مي بارند و ميشويند

آرزو هاي مرا زير پاي دل ديوانه ي تو
دلگير از اين تن

كه مي رقصد به دست وحشي باد
در هر سو
به خيال تو محو تماشا

دلگيرم من از اين دل
كه چه ها كرده است

سوز اين سازهاي ناگفته ام

شكستند مرا در من

شايد رفته باشي اما

من هنوز با تو در

ميدان من عاشقانه

در جنگ و ستيزم

خسته ام دیگر توان گفتن و تکرار نیست

گفته بودم میروم٬اما نکردی باورم....

دیگر اکنون که زمان خواهش و اصرار نیست

گر چه میدانم که دل بر باز گشتم بسته ایی

خوش خیالی های تو مختص این یک بار نیست

دل به یار دیگری بستن اگر چه مشکل است....

میزنم دل را به دریا٬ دل سپردن عار نیست

تا به کی باید غم عشق تباهی را کشید؟

تو کی هستی که همه فکر و خیالم شده تو

تو شدی زندگی من ، همه یادم شده تو

یاد تو در خاطراتم وقتی پیدا می شود

می رود دنیا ز یادم چون که یادم شده تو

برای شکستن من یه اخم کافیه... نیازی به فریادت نیست،

واسه اشک ریختنم سکوت تو کافیه... نیازی به قهر نیست

برای مردنم حرف رفتنت کافیه... نیازی به انجامش نیست..

امشب

به احترام تمام سالهای تنهایی ام

پوزخندی لبم را تلخ کرده است

سکوتم شکسته است

صبرم هوار می کشد

پنجره را باز می کنم

حتما فکر می کنم

وقتی که دیوارها فرو ریزند

کسی مرا از پنجره نجات خواهد داد

امشب منتظر تو خواهم ماند به احترام تمام خاطرات باهم بودن

سنگین گذشت لحظه ی از هم جدا شدن

این بود انتهای همان آشنا شدن

ما را به دست باد سپردن مثل ابر

دردآور است در دل طوفان رها شدن

وقتی دلی برای تو آینه می شود

انصاف نیست دشمن آینه ها شدن

وقتی که سکوت حنجره ها را فتح می کند

دیوانگی است فرضیه هم صدا شدن

افسوس می خورم که چرا این دریچه ها

هر روز دلخوشند به رویای وا شدن

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد

ایمان بیاوریم به هم ، از جدا شدن

جداشدنی که حقمون نیست

دلم آینه درد است نمی دانی تو

کلبه ام ساکت و سرد است نمی دانی تو

بی تو سردترین خاطره ها می دانند

فصل هایم همه سرد است نمی دانی تو

دیر سالیست که در دست جنون چون مجنون

دل من بادیه گرد است نمی دانی تو

عاشقم کردی و رفتی و کنون با دل من

افسوس نمی دانی که قلبم را دو دستی تقدیمت کردم اما تو شکستی

دل دیوانه ام دیوانه ترشو

بیا از عالم و آدم بدر شو

تو قسمت جز غم وحسرت نداری

بیا جامی بزن ازغم بدر شو

تو داری از محبت یک نشانی؟

خبر داری ز یار همزبانی ؟

بیا با همه حس غمگینمان

نشسته در کنار هم بنالیم...

سلام بچها امیدوارم هر کجا که هستین حالتون خوب باشه من حال روحی خوبی ندارم دلم گرفته از کسی که دوستش داشتم ولی کنارم نیست با دیدنش باز داغون شدم ببخشید بچها که اپ نمیکم یا شایدم برگردم ولی اینو میتونم بگم دل درست حسابی ندارم به خوام باشم آپ کنم خسته ام خسته از همتون معذرت میخوام که نیستم

دلم شکسته

عاشق آدمایی ام که نگفته حالتو می فهمن

همونا که ناگفته های دلتو با یه نگاه به چشمات تا آخر می خونن


عاشق آدمایی ام که دلی دارند مثله دریا

وسیع و عمیق...

عاشق آدمای هستم که صداقتشون مثله آسمون بزرگ بی پایانه


وجودشون یه پناه قرص و محکم واسه خستگی هات

یه مرهم واسه زخم هات

دلت از همه دنیا هم که پر باشه


با واژه واژه کلامشون آروم می گیری...

آره من عاشق اینجور آدمایی هستم

تنهایـــــــ بهتـــــراستـــــ__

خودتـــــی و خودتـــــ...

حداقلـــ روحتـــــــ ارامشـــــ بیشتریــــــ دارد

نگرانیــــــ کمتریـــــ داری

ومیــــــ توانـی بــــرایــــ خودتــــ باشــــی...

هیچ کـــــس دیگــــر به بــــاهم بودنـــــ های قدیـــــم اعتقادی نـــــدارد...

هـــــمه مـــــی خواهــــند تــــورا از ســـــــرخود بـــــآز کننــــد

کاشــــ کمـــــ عـــــوض می شدیــــــم...یکم فقط تغییر کافیست

غمگــــــینم...

مـــانند عکســـــی کــــه دراعلـــامیه

ترحیــــــم...

لبخنـــــــدش دیگـــــران را

می گــــریانــــد..

آخ چقدر سخته

که باشی ولی قدرتو ندونن

وقتی که از دنیا بری اون موقعه میفهمن چی بودیم

شيشه ها چه گرمشان بود

پشت قاب پنجره هاي

و دلتنگ براي تو

براي ‌آه گرم تو

تا بر تن غبار گرفته شان

يادگار بنويسي

چه زود دستهای گرمت من را رها کرد

افسوس پشت پنجره ها

جای دست هایت خالي است

این روزا که شهر عشق خالی ترین شهر خداس

خنجر نامردمی حتی تو دست سایه هاس

وقتی که محبت رو می شه به آسونی خرید

معنی کلام عشق خالی تر از باد هواس

اما من که آخرین عاشق دنیام

از همه دنیا برام یه چشمه مونده

چشمه ای به قیمت همه نفسهام

خانه خراب تو شدم

به سوی من روانه شو

سجده به عشقت می زنم

منجی جاودانه شو

ای کوه پر غرور من

سنگ صبور تو منم

ای لحظه ساز عاشقی

عاشق با تو بودنم

روشنترین ستاره ام

می خواهمت می خواهمت

تو ماندگاری در دلم

می دانمت ، می دانمت

به دیدارت نمی آیم

که هر دیدار

بهانه ای می شود برای دلتنگی

وقتی من آن قدر عاشقم

که در تلاقی با چشم های تو

تمام سلول هایم به حرف می آیند

وتو آن قدر خسته ای از شنیدن حرف های دلم

که من از چشم های پر ستاره ام احساس شرم می کنم

مگر حرارت کوره انتظار

چند هزار درجه است ؟

که من وقتی به دست های تو می رسم

گرمای دستت به من آرمش میدهد

چه فایده حتی آرمش از من گرفتی ......

تمام عمر را در سکوت گریه هایت به سر کردم

پس بیا باور سکوت جانم باش

تا باور سکوت چشمانت باشم بیا و بگذار انتهای عشق هم در سکوت من و تو عمر کند

در قابهای خالی سکوت باشیم

و با هم جاده سکوت بی انتها را به انتهای سکوت برسانیم

و سکوت را تقدیم

شیشه های خالی

و شکسته سکوت کنیم.

تنهای بهتر از با هرکسی بودن  میباشد

خيلي وقت بود که دلم مي خواست بنويسم

اما نه وبلاگی داشتم نه سایتی خصوصی

و نه حرفي براي نوشتن.....

مي خواستم از قلبهای پوچ بنويسم

از تمام نامهرباني ها _از خیانتها_از بی تفاوتی های عشقم
و
از گذشته هايي که همه به باد سپردند.....

دلم مي خواست از عشق بنويسم

اما چيزي براي نوشتن نداشت....

گرمای خورشید را میبینی

صداي پر شدن نفسها از خاکستر

ابرهاي تیره تار یک و درخت ها ی بی رنگ

و گلداني که نظاره گر ريختن گلبرگهايش بود ....

 دلم مي خواست بنويسم

از تو....

که آمدي ، ولي باز رفتي....

ولي نتوانستم....به تو برسم و دلم مثله همیشه تنها ماند....

پیکت رو بالا بگیر:

بزن به سلامتیه آرزوهایی که هیچگاه لمس نکردی،

بزن به سلامتیه عشقی که طالعش با تو نبود و هنوزم دوستش داری،

بزن به سلامتیه اونی که برای همیشه تنهات گذاشت،

بزن به سلامتیه شبهایی که تو تنهاییت گریه کردی و ندونستی چرا،

بزن به سلامتیه دوستایی که از پشت خنجر زدند،

بزن به سلامتیه اونی که گفت: دوستت داره اما تا آخرش باهات نموند

چگونه است حال من؟؟

باغم هامی سازم

باکنایه ها می سوزم

با تنهایم کنار می آیم

با قلب شکسته ام ،هم دم میشوم

به ادم هایی که مرا شکستند لبخند میزنم

لبخندی تلخ.....من چقدر بدبختم

فقط دراعماق زمین اندازه یک قبر

فقط یک قبر

دردورترین نقطه جهان می خواهم.....

 گاهی دلم میگیرد.....

باخودم میگویم:

کجای جاده را اشتباه رفتم

خدایا....

دستانم رابگیر....

باورکن تنهایم...

باورم کن...

دلم شکسته...

درحقم نامردی شده...

کفرنیست حرف دل است

توبه به دل نگیرخدای مهربونم  چه کنم حرفه دلم بو.د ببخشید خدا جون...

 روزی کسی امد...

ولی نماند

احساس مرا باخودش برد....

منم وکوهی ازیخ درسینه که انرا عاشقانه دوست دارم....

آرامم...ساده...

دیگرعشقی درمن شکل نمیگیرد...

عشق من همان بودکه دیگرنیست...

برایم مرده....

سعی نکن خورشیدبشوی وآبم کنی....

سردترازآنم که بتوانی..آبم کنی ای دوست...

 مي‌روم شايد كمي حالت بهتر شود
مي‌گذارم با خيالت روزگارم سر شود

از چه مي‌ترسي برو ديوانگي‌هاي مرا
آنچنان فرياد كن تا گوش عالم كر شود

مي‌روم ديگر نمي‌خواهم براي هيچ كس
حالت غمگين چشمانم ملال‌آور شود

بايد اين بازنده‌ي هر بار – جان عاشقم –
تا به كي بازيچه اين دست بازيگر شود

ماندنم بيهوده است امكان ندارد هيچ وقت
اين منِ ديرينِ من يك آدم ديگر شود

اخ که هیچ کسی مرا نفهمید

چنان گرمم ...

چنان با یاد تو در خویش سر گرمم ....

که رفت روزها و لحظه ها از خاطرم رفته ست!

هوا سردست اما من ...

به شور و شوق دلگرمم

چه فرقی می کند فصل بهاران یا زمستان است!

تو را هر شب درون خواب می‌بینم

  وقتی از میان کوچه می‌آیی ...

و وقتی قامتت را در زلال اشک می‌بینم ...

به خود آرام می‌گویم :دوباره خواب می‌بینم!

دوباره وعده‌ی دیدارمان در خواب شب باشد

بیا که  حتی در خواب شبانه ام تو به من آرامش میدهی

وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

ناگهان دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید
هی صدا در کوه،هی "من عاشقت هستم" شکست

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست

دلتــــــــــنگـــــــی ها

گاه از جنس اشــکند ....

و گاه از جنس بغــــــــض

گاه سکـــوت میشوند و خاموش میمـــــــانند

گاه هــق هـــق می شوند و می بارند

دلتنگــــی من برای تــــــــو اما

جنس غریبــــــــی دارد

آخ که چقدر دلم تنگه

دلی دارم که دلداری ندارد

متاع من خریداری ندارد

مرض من پرستاری ندارد

نه دلداری نه دلجویی نه دلسوز ی

به کار من کسی کاری ندارد

دلم از درد تنهای گرفته

مقیم شهر غم یاری ندارد

ز یاد دوستان رفته است نامم

کهن افسانه بازاری ندارد

گل پژمرده گل کاری ندارد

ندارم قیدی ،آزاده حالم

 بنازم بی نیازی را که جز عشق

کسی بر دوش من یاری ندارد....

از تکرار هر واژ ای دیگر خسته ام

از شمردن این ایام  نا امید هم خسته ام

ازدیدن این غروبهای بی پایان خسته ام

از گلایه و نفرین بخت سیاه خویش هم خسته ام

ازثانیه از ماه و سال تقویم هم خسته ام

از زمین آسمان روز شب های تکراری خسته ام

چگونه بگویم تا بشنوی ای خدا

که از دسته خود   دگر خسته ام .... آه خدا خسته ام

گرمی دستهای تو

آتشی است که با آن

تمام وجودم را گرم خواهد کرد،

حتی درسرمای زمستان

و این یعنی همان دوست داشتن

ومن برای دوست داشتن تو دلیل نمیخواهم

همین دستهای گرم تو کافیست...

سره خا ک من...

اونی که بیشتر اذیتم کرد بیشتر گریه میکنه...

اونی که نخواست مارو بالاخره   میاد دیدن جسدم...

اونی که حتی نیومد تولدم زیر تابوتمو گرفته...

اونی که سلام نمیکرد میادبرای خداحافظی...

عجب روزیه اون روز ...حیف که اون موقع خودم نیستم

آغوشت را باز کن تا به سوی تو پرواز کنم

مرا بنگر تا در نگاه گرم تو ذوب شوم

ترانه هایم را گوش کن تا آوازه های عاشقانه را برایت زمزمه کنم

و مرا به خانه ات راه ده تا در قلب تو خانه کنم...

دوباره تنهام،میونه غم هام

دوباره تکراره تمومه اشکام

بغضه تو حرفام ،خالی دستام

دوباره تکرار، تکراره غم هام

عشقی که پر زد از  دله سادم

اشتباه از من بود دل بهش دادم

...باور حرفات سخته هنوزم

اشکه رو گونم بی تو میدونم

منتظرمی مونه چشمه گریونم

چندروز دستام خالیو سرده یعنی اون که رفته میشه برگرده

...اون که تنها رفت میشه برگرده

صدا بزن اسممو تو ، زمستونم بهار بشه

وقتی تو  نیستی تو خونه

نه یه غم،، هزار غم میگیره این دلم

تو  یه دلم میگم که  کاش  دلم هزار هزار بشه

اونی که میونه منو تو خط جدایی کشیده

دل میگه نفرینش کنم به درد مون دچار بشه

یه روز اگه دستای من با دستایه تو  یار بشه، تنهایم به پایان میرسیه

با من بمون با من بمون نذار تنها بمونم، که از عشقه تو بیشتر ازاین دور بمونم......

تواگه قصه بخوای

دله پر غصه بخوای

همه یه  شهر برات قصه میگن

قصه از این دله پر غصه میگن

پس بذار منم برات قصه بگم

بگم ای هم دمه من تو این دشته بزرگ که بهش دنیا میگن

چرا من مثله تاریکی شب از نور گریزون باشم

چرا مثله زنبور یخی از بادباید هراسون باشم

یاچرا شادیه دنیای شما تو دله غم زده ام خونه نکرد

چرا من مثله یک دنیاگر پیر از دوره زمان دور باشم

ببین ای هم دمه من که چطور روزگار تنهایم قصه گفت

پایانTAnhai

حقم نبود که اینجوری بری تنهام بذاری منو با یه مشت خاطره_ میونه غم تنهام بذاری

این عشق نشد این که تو همش حرف جدایی بزنی خودت بیای تو زندگیم

خودت ازم دل بکنی/ باید فراموشت کنم تو از دلم جداشدی

نمیدونم کجایو با کی هم صدا شدی

.....

پا میذارم رو خاطرات چشماتو از یاد میبرم/میاد یه روز سرت بدون. هرچی آوردی به سرم

این عشق نشد همش حرف جدایی بزنی

غرورمو شکستیو_ تنه زدی به عشقه من/ تقاص کارت رو میدی_ میگره  آهه من

باید فراموشت کنم تو از دلم جدا شدی نمیدونم کجایو باکی هم صدا شدی

دوستت داشتم قدرموندونستی

باورت کرده بودم گفتی که باسم میمیری==حاله که بردی دلمو رو چرا از پیشم میری

گفتی شک نکن به عشقم گفتی که آسوده باشم

باسه خوشبختیه تو گفتی بهتره اذت جداشم

گریه امونم نمیده/با کسی صحبت بکنم /میخوام که دردامو بگم

اگه که فرصت بکنم/ دلم میگه چیزی نگو خدا جوابشو میده

التماسشم نکن اون داره از پیشت میره

به دل میگم گریه نکن قسمته تو همین بوده

میخوام بدونی تو فقط قصه عشق همین بوده

نفرین بشه عشقی رو که آخره اون جداییه

خودت میدونی عزیز عشق تو بی وفایی بوده